20 juni Samen met Alex en Peter staat vanavond Giethoorn op het programma. Om precies te zijn de Beulakerpolder. In dit gebied wordt al een tijdje de Klein Waterhoen gehoord. Vale Gieren Om iets over achten lopen we het pad op waar vanaf de vogel veel gehoord wordt. Het enige wat wij op dat moment horen zijn veel kinderen in bootjes, die nu niet bepaald rekening houden met vogelaars die een zeldzame vogel willen horen. Ach ja, ze zullen wel niet de hele avond blijven waren, toch? Boven het gebied zien we een aantal Zwarte sterns en lepelaars vliegen. Evenals de vele Visdiefjes en Oeverzwaluwen. We besluiten om “rustig” op het pad te gaan zitten en te wachten. Al snel horen we roep van de Klein Waterhoen. Een nieuwe soort is een feit, nummer 339! Het blijft echter bij korte roepjes. Zullen we dan eerst naar de andere kant van het gebied, naar de uitkijkhut en als het donker is komen we hier weer terug. We rijden door naar de andere kant. We vermaken ons hier prima met twee Puperreigers en een Roerdomp. Als het langzaam aan donker begint te worden, rijden we terug naar de plek van de Klein Waterhoen. We gaan opnieuw zitten op het pad. Veel rietvogels laten zich horen. Rietzangers, Kleine karekieten, Rietgorzen en Blauwborsten. De Klein Waterhoen heeft er (nog) geen zin in. In de verte zien we een groepje vogelaars aankomen en op dat moment laat de Klein Waterhoen zijn gezang dan eindelijk horen. Geweldig. Ondertussen horen we nog een Kwartel met z’n kwik-me-dit. Na een tijdje houden we het voor gezien en verlaten we dit mooie gebiedje. 6 juli Vrijdagmiddag check ik Twitter en zie een melding van drie Vale Gieren in Tzummarrum. Omrop Fryslân is langs geweest en de opnamen komen vanavond op tv. Dus toch Gieren aanwezig. Gisteren was er ook een melding van vier Vale Gieren nabij Tzummarrum. Maar de exacte locatie was niet bekend. Ook vandaag is er tot nu toe nog geen locatie bekend. Dan lees ik dat Johan op den Dries richting Tzummarrum gaat om te zoeken. Ik besluit het zelfde te gaan doen en roep de kinderen bij me en vertel hun mijn plan. Met snoepjes en drinken zijn ze nog redelijk makkelijk in te pakken, en binnen no time zitten we dan ook in de auto. Ik begin bij de Oosterbierumerpolder (ja, hier komen we nog op terug). Geen spoor van de drie Gieren . Ik besluit om om het hele dorp heen te rijden. Zonder resultaat. De kinderen beginnen zich ondertussen langzamerhand te vervelen. Maar gelukkig krijg ik na ongeveer een uurtje zoeken een piepje dat Johan de Gieren heeft gevonden in, jawel, de Oosterbierumerpolder. Ik keer de auto om en rij richting de plek. Onderweg kom ik de zwarte Golf van Durk Lautenbag met z’n gezin tegen, ook hij is op zoek. Ik vertel hem snel dat de vogels teruggevonden zijn en dat hij achter mij aan moet rijden. Binnen een paar minuten arriveren we op de plek. De vogels vallen snel op in het veld. Ik ben hier eerder op de middag langsgereden, maar heb ze toen niet gezien. We stappen uit en een ander autootje sluit zich bij ons aan, Harm Dijkstra en Vincent. Maar waar is Johan dan? Harm heeft contact met Johan. Hij staat aan de andere kant bij een vriendelijke boer op het erf. De zoon van de boer gaat bij de weg staan om ons op te vangen, zodat we de Gieren mooi van dichtbij kunnen bekijken. Zo gezegd zo gedaan en binnen een aantal minuten staan we in de bosjes op het boerenerf naar de Gieren te zien. Opnieuw een nieuwe Friese soort, de zesde van dit jaar. In totaal staat de teller in Friesland nu op 301 soorten. Na een aantal foto’s gemaakt en even gezellig bijgepraat te hebben is het tijd om naar huis te gaan. Mijn dank gaat uit naar de vriendelijke boer die er totaal geen problemen mee had dat er vreemden op zijn erf naar een paar vogels stonden te kijken. Mark, mijn zoon, mocht zelfs nog op de skelter rondrijden op het erf. Super! De volgende dag zijn de Vale Gieren weer gevlogen richting huis?
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Berichten 2012Resumé 2012 Archief
December 2012
|