Vandaag ga ik samen met Patrick en zijn Nick een poging doen om voor het eerst in mijn leven een Dwerguil te zien. De afgelopen periode zijn we twee keer eerder met z'n drieën aan het twitchen geweest. Helaas lukte het niet om de Swinhoes boszanger te zien of te horen. Dan vandaag de Dwerguil maar. Om 7 uur precies zitten we in de auto richting Overijssel. De Dwerguil wordt al een aantal dagen niet meer openbaar gemeld vanwege verschillende redenen. Misschien dat het dan nu lekker rustig is en we de vogel mooi in beeld kunnen krijgen. Het begint nu toch wel te kriebelen. We hopen er bij het eerste licht te zijn zodat we de uil misschien uit zijn slaaphol kunnen zien kruipen. Na ongeveer anderhalf uur komen we aan op de plek van bestemming. Er staan nog maar twee auto's, dus lekker rustig. We lopen snel naar de bewuste plek en zien dan toch al aardig wat mensen staan, waaronder Jeroen, Haije en Folkert Jan. Ze staan allemaal naar het bewuste hol te kijken. Ze staan er al een tijdje maar hebben nog steeds niet de Dwerguil gezien. Niet veel later krijgen we de melding dat het uiltje gevonden is. We lopen snel naar de plek. Her en der worden er aanwijzingen gegeven waar deze kleine jongen zou zitten. Al snel heb ik hem in beeld. Verdomd, wat is ie klein, formaat Spreeuw. Ik snap best dat je hier gewoon met toeval tegen aan moet lopen. Helaas zit hij met de rug naar ons toe. Via het pad lopen we naar de andere kant. Opnieuw kost het weer even moeite om hem te vinden. Dan kijkt hij ons aan met z'n fel gele ogen. Wauw wat een stoer beestje. Ik probeer zo goed als mogelijk een bewijsplaatje te maken. Niet veel later vliegt het uiltje naar een andere boom. Wat opvalt is dat zodra de vogel ergens landt, er binnen no time mezen, met name Glanskoppen, om hem heen zitten die niet van zijn aanwezig gediend zijn. We blijven nog even genieten van deze mooie soort. Wat me wel verbaasd is, dat ondanks de embargo op de plek van de Dwerguil, er ontzettend veel mensen zijn, minimaal 50. Gelukkig zijn er geen incidenten. Zeer voldaan lopen we terug naar de auto, met voor alle drie een nieuwe soort in the pocket! Wat gaan we nu doen? We spreken af dat we richting Zwolle gaan om de Sperweruil nog even met een bezoekje gaan vereren. We rijden er tenslotte toch langs. Voor de zekerheid kijken we nog even op waarneming.nl of de uil nog steeds op dezelfde plek zit. Dit is het geval. Na drie kwartier rijden arriveren we op de voor ons bekende plek. Al snel zien we onze grote vriend zitten. Vergeleken met de vorige keer is het nu wel zonnig en is de vogel redelijk actief. Voor mij is het de derde keer dat ik de uil zie, maar het is nog steeds genieten. De Sperweruil zit nu ongeveer 2 maanden in Zwolle, maar nog steeds trekt deze vogel ladingen vogelaars, fotografen en overige belangstellenden. Zo ook vandaag. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Het is gewoon een schitterend beest. De vogel zelf lijkt zich helemaal niets aan te trekken van de grote belangstelling. Na een half uurtje houden we het voor gezien en rijden naar een industriegebied te noorden van Zwolle. Hier zijn de afgelopen dagen twee Europese Kanaries gezien. Ook deze plek ligt gelukkig op de route. Op een groot braakliggend terrein zetten we auto neer. Een paar vogelaars zijn al aan het zoeken. Gezien de lichaamstaal van deze mannen zijn de vogels waarschijnlijk niet in beeld. We lopen er naar toe en informeren naar de bevindingen tot nu toe. Inderdaad, nog geen spoor van de Euro Kanaries. Dan de telescoop maar installeren en het gebied checken. Ik zie een groep vogeltjes foerageren, maar kan hier vanwege het zeer lastige tegenlicht er met zekerheid geen naam op plakken, maar het lijkt toch wel veel op de Euro kanaries. Een andere vogelaar begint ondertussen te zwaaien dat hij de vogels in beeld heeft. Hij ziet de vogels op dezelfde plek als waar ik dacht de kanaries te zien. We lopen richting de plek en zien dat de twee kanaries rustig aan het foerageren zijn. Op de achtergrond foerageren veel Graspiepers. Ook zijn er rond de gebouwen veel Zwarte Roodstaarten aanwezig. Minimaal 7 stuks. Na een half uurtje genoten te hebben van de Kanaries gaan we richting het Fochteloërveen, nog even een uurtje vogelen. Hier zien we, op twee Raven en veel Toendrarietganzen, niet veel noemenswaardigs. Vandaag met z'n drieën eindelijk een succesvolle twitch. Mijn eerste nieuwe soort voor 2014 is een feit. Tijdens het schrijven van dit stuk, heb ik er ondertussen nog een nieuwe soort bij, de Siberische Tjiftjaf. De Siberische Tjiftjaf is van ondersoort gepromoveerd tot soort. Dit is dus echt lui vogelen, vanuit de luie stoel +1 op mijn levenslijst.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Berichten 2014Interview in de Westereender Archief
November 2014
|