Vrijdagmiddag om 16:51 komt er een melding binnen van een Woestijngrasmus op Terschelling. Het betreft de 3e voor Nederland waarvan de laatste in 1994. Dus voor veel vogelaars betekent dit een nieuwe soort. De vogel is gevonden door Jacob Jan de Vries, Sipke Booi en Age Hulder. Vrijdag de 13e, hoezo een ongeluksdag. Vanaf dat moment gaan de hersenen aan het werk, hoe en wanneer kan ik naar Terschelling? Anita zit in Brussel en komt pas zaterdagavond thuis. Mark, mijn zoon moet zaterdagmiddag Basketballen en mijn dochter Anna wil natuurlijk de intocht van Sinterklaas zien. Oei, dit gaat wel heel lastig worden. Ik heb eerlijk gezegd geen zin om oppas e.d. te regelen. Ik leg me er dan ook bij neer om zondag richting Terschelling te gaan. Ach, misschien wordt de vogel zaterdag niet terug gevonden. Dan heb ik toch de goede keus gemaakt. Ik hoop het natuurlijk niet en verwacht eigenlijk, gezien de weersvoorspelling, dat de vogel wel blijft. Ik hoor van anderen dat ze zaterdagmorgen de eerste boot gaan pakken. Dus zullen we morgenvroeg gauw genoeg weten of de vogel er nog zit. Als ’s avonds tijdens het kijken naar de wedstrijd Wales – Nederland het ene na het andere vreselijke bericht uit Parijs binnenkomt, dan is zo’n vogeltje maar bijzaak en relativeer ik mijn “probleem” om op Terschelling te komen. De volgende morgen wordt mij de impact van hetgeen in Parijs is gebeurd duidelijk. VERSCHRIKKELIJK! Ik lees wat online kranten en zie via de TV naar het nieuws. Dan volgt er een Dutch Bird Alert. De Woestijngrasmus is weer teruggevonden!! Dat is een goed teken. Dit geeft hoop dat hij er morgen ook nog zit. Er wordt namelijk slecht weer voorspelt, dus de kans dat hij weg gaat trekken is dan minder groot. Vol goede moed ga ik naar de sportschool om het lichaam even te pijnigen. Ik vertel daar over de Woestijngrasmus en dat het mij vandaag niet gaat lukken om daar heen te gaan. Als ik om iets over tienen weer thuis ben zie ik dat er al heel wat meldingen van de Woestijngrasmus zijn ingevoerd. Ook zie ik de meest waanzinnige foto’s van de vogel. Hij is verschrikkelijk tam. Ik zie ook foto’s van een veldje dat volledig omringd is door vogelaars. De vogel zit er waarschijnlijk middenin. Dat is toch niet de bedoeling denk ik bij mezelf. Straks wordt de vogel nog weggejaagd en moet ik het morgen zonder Woestijngrasmus doen. Dan krijg ik een appje van Jacob; Ben of ga je vandaag ook naar Terschelling? Ik ga met de sneldienst van 12:30. Vanaf dat moment begint het gevoel van gisteravond weer helemaal opnieuw. Zal ik toch proberen om het een en andere te regelen en met Jacob mee te gaan? Maar hoe los ik dat op? Ik antwoord Jacob met; Gaat mij niet lukken denk ik. Ik ga nog even proberen. Ik leg aan Mark mijn dilema voor, Woestijngrasmus of kijken bij de topper in de Basketbalcompetitie, die ik eigenlijk ook wel heel graag wil zien. Mark zegt gelijk, maar zo’n vogel komt toch maar 1x in je leven, basketballen kijken kan veel vaker. Zo, dat zijn wijze woorden van mijn zoon. Van wie zou hij dat hebben? Ik vraag Anna of ze eventueel ook naar Opa en Oma toe wil en daar de intocht van Sinterklaas zien? Eigenlijk is dit vragen naar de bekende weg, want volmondig zegt ze, JAAA! Nu nog Opa en Oma bellen en vragen of het schikt. Ik vertel mijn vader het hoe en waarom en hij geeft aan dat het geen probleem is dat Anna vanmiddag bij hun is. Snel bel ik Jacob dat het geregeld is. We spreken af dat ik snel een booticket regel en deze naar hem doormail omdat wij geen printer hebben. Nog bezweet en al van het sporten, regel ik de ticket en mail het door. Na een snelle douche en het instrueren van mijn zoon, staat om iets over elven Jacob voor de deur. We brengen Anna naar mijn ouders en koersen naar Harlingen. Aangekomen in de haven zien we dat ook Rudy is gearriveerd. Naar aanleiding van mijn, ja ik ga met de snelboot van half één, heeft ook hij besloten om mee te gaan. Rudy laat even weten dat hij ongeveer 24 euro betaald heeft voor een dagretour. Jacob en ik hebben allebei 40 euro neergelegd voor de zelfde overtocht. Vreemd! Het blijkt dat er een speciaal winterarrangement is en dat deze maar 24 euro kost. Wij hebben echter gewoon online een dagretour geboekt. Ach, vanavond maar even verhaal halen. Met o.a. Marcel Haas, Anne van der Wal en Jan Kalsbeek nemen we plaats in de snelboot. Er wordt wat dom geouwehoerd over en weer. Daar zijn we dan toch wel weer goed in. Na drie kwartier varen komen we de haven van Terschelling binnen en kunnen we eindelijk van boord. Via een appje van Hiele hebben we begrepen dat de vogel makkelijk te doen is. Dus haast is niet geboden. Rustig lopen we dan ook naar de plek van de Woestijngrasmus. Plas of geen plas, Jan die banjert er dwars doorheen. Aangekomen op de plek laat Hiele weten dat de vogel net weggevlogen is het opslagterrein op. Daar aangekomen wijzen andere vogelaars ons op de vogel. Ik pak mijn verrekijker, maar dat is totaal niet nodig. De vogel foerageert op nog geen meter van ons vandaan. WAUW!! Die meter wordt een halve meter en voor we het weten loopt de vogel op de voeten van verschillende vogelaars. Schitterend om deze soort zo te zien. Met het blote oog zijn alle kenmerken van de vogel zeer goed te zien. De vogel trekt zicht totaal niets van ons aan. In tegendeel, hij zoekt ons zelfs op. Nu snap ik ook de foto’s die ik eerder deze dag op het internet had gezien en waarvan ik dacht, moet dit nu? Er is absoluut geen sprake van het verjagen van de vogel. Wat ben ik blij dat ik toch besloten heb om vandaag te gaan. Ik maak de ene na de andere foto. Dit is nog lastiger dan ik dacht. De vogel is zo actief en onrustig. Iedere keer dat ik de vogel scherp heb en wil afdrukken, gaat hij weer verder. De vogelaars met de grote lensen, moeten zelfs meerdere meters achteruit, of niet Edwin? Dit keer zaten de vogelaars met een camera zoals ik heb en een smartphone op de eerste rij. Ongelooflijk! Na ongeveer een uurtje houden we het voor gezien. Rudy, Jacob, Jan en ik gaan nog even naar de jachthaven, misschien zit daar ook wat leuks. We zien hier niets bijzonders en besluiten dan ook om onze nieuwe soort te gaan vieren. Anders gezegd, het is tijd voor een biertje!! Ondertussen heb ik doorgekregen dat het team van Mark de basketbaltopper heeft gewonnen en nu alleen koploper zijn. Zelf heeft hij ook nog een paar punten gescoord. Niet veel later belt Mark zelf, hij heeft zijn sleutel thuis laten liggen en kan niet naar binnen. Hij zit nu bij de buren. Gelukkig heeft buurman Hein goede ideeën en komt alles weer goed. Terug op de snelboot wordt er weer lekker geouwehoerd. Aangekomen in Harlingen hebben we nog het verhaal van die (te) dure tickets. We gaan naar de balie en vragen hoe het kan dat wij, en niet alleen wij, 40 euro hebben betaald en anderen maar 24 euro. Volgens de Doeksendame betreft het een winterarrangement. Wij hadden bij het boeken beter moeten opletten wordt mij verteld. Ik leg uit, misschien niet geheel tacktisch, dat wij niet bij arrangementen kijken omdat wij er geen extra’s bij willen hebben. Wij willen gewoon zo snel mogelijk een dagretour punt. Dat wij dan 17 euro duurder uit zijn voor de zelfde overtocht is toch belachelijk. We moeten maar een mail sturen wordt ons gezegd. De baas wordt er bij gehaald en die geeft aan dat ze de manier waarop ik mijn gelijk wilde halen niet vriendelijk overkwam. Ik bied dan ook mijn excuses aan voor de manier waarop ik op haar overkwam en dat dit zeker niet de bedoeling was. Ik ken mijn eigen tekortkomingen :) Uiteindelijk krijgen Anne, Jan, Jacob en ik het verschil terugbetaald. Eind goed al goed. Wat een dag!!
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Berichten 20152015 in vogelvlucht Archief
December 2015
|